بهینه سازی محل یاتاقان ها در روتور های چند پله ای با استفاده از الگوریتم ژنتیک

طراحی بهینه ی سیستم های شامل روتورهای دوار، بطوریکه سیستم دارای خواص ارتعاشی مناسب باشد، یکی از فاکتور های مهم در نحوه ی عملکرد و راندمان تجهیزات دوار می باشد. ارتعاش تجهیزات دوار معمولا ناشی از عواملی همچون نامیزانی، عدم همراستایی، سایش اجزاء و قطعات متحرک و دیگر عوامل می باشند. فرکانس این نیروهای ارتعاش زا، معمولا ضرائب صحیحی از دور کاری روتور می باشند و بنابراین هرچه سرعت های بحرانی روتور از سرعت دوران کاری دور تر باشند، تجهیز در محدوده ی امن تری کار می کند و اتصالات و تجهیزات وابسته به ماشین از جمله یاتاقان ها در سیکل های زمانی طولانی تری نیاز به بازبینی و یا تعویض مجدد خواهند داشت. در این مقاله ابتدا با استفاده از روش مایکل اشتاد-پروهل سرعت اول بحرانی ویرلینگ مربوط به مدل روتور یک دستگاه سانتریفیوژ چند پله ایی بدست می آید و سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک، محل بهینه ی یاتاقان ها در این روتور، بطوریکه سیستم دارای بیشترین سرعت بحرانی اول به ازای کمترین تعداد یاتاقان باشد، مشخص می شود.